'Rouw, achterkant van liefde'

Rouwen, hoe moet dat eigenlijk? Iedereen overkomt het want een dierbare verliezen is een onvermijdelijk gebeuren. Rouw is geen gebeurtenis of ziekte ook al ervaar je onder meer gevoelens van pijn en verdriet en niet te vergeten angst. Rouw is een proces waarbij je enorm hard moet werken om erdoorheen te komen. Je wordt er onzeker maar vooral erg moe van. Ik vind de benaming rouwreis een mooie, elke reis begint namelijk met een eerste kilometer en kent een einde. Het is goed te beseffen dat wanneer je de rouwreis begint, of misschien ergens halverwege vastloopt, er een einde aan komt aan rouw. Vroeg of laat komt er een moment dat je je angst overwint en het leven weer omarmt. Het moment dat je je dierbare anders kunt vasthouden en dóór kunt leven. Dat betekent echter niet dat er een einde komt aan de pijn. Er blijven altijd momenten in je leven dat verdriet ineens toch weer binnenkomt. Rouw mag er zijn. Rouw laat zich niet wegjagen. Rouw wordt door iedereen anders ervaren en doorleeft. Dat is oké. Wanneer je weer (even) pijn van gemis voelt, weet dan dat dit oké is, dat het erbij hoort. Het voelt dan niet meer zozeer als rouw, maar meer als een herinnering met een scherpe rand.  Hoe ziet dat er eigenlijk uit, rouwen?

Lees het hieronder in: The ball and the box.

The ball and the box

De Canadese Lauren Herschel heeft na uitleg van haar dokter prachtig getekend en wereldkundig gemaakt via Twitter (30-12-2017) en Facebook wat rouw/verdriet is. Hoe het eruit ziet. (Voor de vertaling naar beneden scrollen).

I posted this on the Twitter yesterday after I had a little moment in SuperStore and it seemed to resonate with people so I thought I’d share it here as well. It’s a wonderful analogy my family doctor gave me. She’s my age and we think a lot alike - she said she knew I’d like this. Her friend shared it with her 11 years ago when her mom died. 
Grief is like this:
There’s a box with a ball in it (see diagram). And a pain button. (And no, I am not known for my art skills). In the beginning, the ball is huge. You can’t move the box without the ball hitting the pain button. It rattles around on its own in there and hits the button over and over. You can’t control it - it just keeps hurting. Sometimes it seems unrelenting. Over time, the ball gets smaller. It hits the button less and less but when it does, it hurts just as much. It’s better because you can function day to day more easily. But the downside is that the ball randomly hits that button when you least expect it.For most people, the ball never really goes away. It might hit less and less and you have more time to recover between hits, unlike when the ball was still giant. But it still is there. I thought this was the best description of grief I’ve heard, ever.

Ik heb dit gisteren op Twitter gepost nadat ik een momentje in SuperStore had en het leek mensen aan te spreken, dus ik besloot het hier te delen. Het is een prachtige uitleg die mijn huisarts me gaf. Ze is van mijn leeftijd en we denken veel hetzelfde, ze zei dat ze wist dat ik dit mooi zou vinden. Haar vriendin deelde het elf jaar geleden met haar toen haar moeder stierf. Verdriet is als volgt: Er is een doos met een bal erin (zie diagram). En een pijnknop. (En nee, ik sta niet bekend om mijn kunstvaardigheden) In het begin is de bal enorm. Je kunt de doos niet verplaatsen zonder dat de bal de pijnknop raakt. Hij rammelt daar vanzelf in het rond en drukt keer op keer op de knop. Je hebt er geen controle over, het blijft gewoon pijn doen. Soms lijkt het meedogenloos. Na verloop van tijd wordt de bal kleiner. Hij raakt steeds minder de knop, maar als dat gebeurt, doet het net zo veel pijn. Het gaat beter omdat je gemakkelijker weer dagelijks kunt functioneren. Maar het nadeel is dat de bal willekeurig die knop raakt, dus wanneer je hem het minst verwacht. Voor de meeste mensen gaat de bal nooit echt weg. Hij zal de knop steeds minder raken en je hebt meer tijd om te herstellen tussen treffers. In tegenstelling tot toen de bal nog enorm was. Maar het is er nog steeds. Ik dacht dat dit de beste beschrijving was van verdriet die ik ooit heb gehoord.

Tekeningen en toelichting  (vrij vertaald) gebruikt na schriftelijke toestemming Lauren Herschel.

Op een later tijdstip de behoefte om met mij over het verlies van jouw dierbare te praten? Ik luister graag naar jou en mocht er professionele hulp nodig zijn, dan kan ik je misschien op weg helpen. Neem gerust nog eens contact met mij op.

Liever meteen hulp voor jouw rouwende kind?
Misschien kan Ellis iets betekenen:  https://ellisvoorjou.nl/